Als hartstochtelijk lezer en verzamelaar van boeken is mijn huis gevuld met ongeveer vijfduizend boeken, uiteraard nog niet allemaal gelezen maar wel door mijn handen laten gaan om ze een plek te geven. Enige tijd geleden besloot ik hiermee te stoppen en zelfs enige boeken van de hand te doen. Tussen titels die tegenwoordig niet meer kunnen zoals Der Neger Jupiter raubt Europa van Claire Goll voor het eerst in druk verschenen rond de jaren dertig van de vorige eeuw en De eerste neger van Rudie Kagie dat op de dag (23 maart 2006) dat de negerzoen werd afgeschaft verscheen en Clément Pansaers, een van de belangrijkste aanhangers van het dadaïsme in België die in 1920 zijn pamflet Pan-Pan au Cul du Nu Nègre (Pan Pan voor de Poeper van de Neger Naakt) & Bar Nicanor in 1921 publiceerde en die onder zijn bewonderaars onder anderen James Joyce, Ezra Pound en Theo van Doesburg telde vond ik twee boeken die ik graag onder de aandacht wil brengen.
De doofpotgeneraal – overheidsspionage op de bedrijfsvloer – van Edwin Giltay waarvan de eerste druk werd uitgegeven door Speakeasy in 2014 laat de lezer van de ene verbazing in de ander vallen.
De schrijver werkte in 1998 als helpdeskmedewerker bij kabelexploitant Casema waar hij ongewild betrokken raakt bij een machtsconflict binnen het militaire inlichtingenwezen. Waarom laat een generaal een privé spion op de werkvloer infiltreren en wat is het uiteindelijke doel van deze duistere praktijken. De schrijver wordt benaderd om aan de slag te gaan als inlichtingenanalist. Hij onthult zaken die het daglicht niet kunnen verdragen. Ondanks meerdere pogingen het boek te verbieden is dit niet gelukt. Voor wie nieuwsgierig is geworden verwijs ik naar www.dedoofpotgeneraal.nl
Enige maanden geleden werd het boek opgenomen in de verzameling verboden boeken van het Banned Books Museum in de hoofdstad van Estland Talinn. Het werd in december 2020 geopend en bevat een unieke verzameling verboden boeken. Voor meer informatie over dit unieke museum:
De Engelse vertaling The Cover-up General is gratis als PDF te downloaden.
Van een geheel ander orde is het volgende boek dat ik onder de aandacht wil brengen, te weten Sultans geschreven door mijn stadgenoot en collega schrijver en dichter Marino van Liempt. Van Liempt is een schrijvende duizendpoot die van mening is dat de Nederlandse literatuur saai en voorspelbaar is en dat hij (Marino) te weinig wordt gelezen. Gezien de beperkte oplagen van zijn debuutroman; een eerste druk in 2020 van 100 exemplaren en een tweede van 150 hoeft dit niet te verwonderen. Een derde druk wordt overwogen. Het boek is in eigen beheer uitgegeven bij uitgeverij Geroosterde Hond. Het boek, ook geschikt voor mensen die niet van lezen houden, gaat over bandleden die al jaren niet meer samen hebben gespeeld maar nog wel als zodanig op internet vermeld staat. Ze worden gevraagd om op een bruiloft de muziek te verzorgen, wanneer ze toezeggen en het verhaal zich ontwikkelt wordt de lezer meegezogen in een windtunnel waaruit geen ontkomen is. De bruiloftsgasten worden omschreven als slettebakken, zakkenrollers, hondenhaters, overspelige bejaarden, zwakbegaafde boksers en een wespenkoningin. De taal van Van Liempt is ruw en vol pikzwarte humor maar ook van een vertederend en hartverscheurend over verval en rock-’n-roll en onverwachte helden. Zijn stijl is uniek met mespuntjes Brusselmans, Giphart en Homerus. Het boek is in de woorden van de schrijver een crashtestdummy, een postmoderne blues en eigenlijk niet geschikt voor fijnproevers of lezers met een gevoelige maag.
Voor wie wil weten wat de gevolgen van Schumannresonantie leze het einde, de totale chaos in een paar zinnen.
Mijn exemplaar vond ik in een van de vele leeskastjes en minibiebs die Nederland rijk is. Er was een verzoek aan de lezer gericht het boek onder de aandacht van het publiek te willen brengen. Bij dezen. Meer informatie www.marinovanliempt.nl