Tag: Bernard Odendaal gedigte

By die dood van ’n reisgenoot (Christo Janse van Rensburg, 21/07/1938 – 13/08/2018)   Saam met jou was reis ook woordkoersvat. Jóú pad het gerinkel van name en komvandane:   eers met die gru-slangputstorie af om Daniëlskuil se so-gedoop te snap, of Wonderwerkgrot in waar skadu’s aan ’t danse gaan in die vertel oor oudste…

kleitrap met die verlede tyd   geliefdes   het gelewe / -sterwe is so            gedane sake wees gewees wees wéés wees   terwyl dit in die sustertale onvoltooider kan lebte leefde lived starb stierf died   kort mette gemaak het nie   geleef soos ook julle lewens was -lééf -lééf teen die sterfte in ’n sestig…

Romeinse offisier by die Kruis   Hy hang voor my het net gevra: vergeef hul, God toe ek hom vas laat kap, laat spot   Hy hang voor my met “Koning van die Jode”-klag gedoringkroon; ’n lam, geslag   Hy hang voor my roep skor ’n “Eloï” se naam en donker wolke pak nou saam…

Botaniesetuin-rondeau (Potchefstroom)   Die tuin wil wildernis, gaan bloumagriet op suiderberge; wil gaan soetgousblom op bontebok se wei. Ou vaarlandswilg ver- lang rivier, stoot vrug vir bonthoutkappers. Die tuin wil véld-in gaan karee en doringboom.   Die weerstasie hier (pypinsek-by-vywer!) wil snap wat paddas langs rivíére paar- manel laat dra, paddapoësie laat praat. Die tuin…

sehnsucht   verlange   nie van hier en nou eens naby nie beur uit die nes van jou omhelsings   aartsverlater   sy reikhals swaanmooi heen ’n trekvoël nie van hier nie nou of digby nie   haar hunker- sug hang windstilswaar   daar waar sy weggefletter het uit die geknak- te takelwerk van spookskip lengte-van-dae   jy gaan…