Versindaba
~ 'n Kollektiewe weblog vir die Afrikaanse digkuns ~

Ingeborg Bachmann – vertaal deur Helize van Vuuren

.

Aan die son

Veel mooier as komete se vurige gang
en veel verrukliker om te sien as elke ander gesig,
omdat jou en my lewe elke dag aan haar kleef, is die son.

Mooi son, wat opgaan, blywend werk
en afrond, allermooiste in die somer, as ‘n dag
aan see verdamp en glinstering spieël, ‘n vlies
oor jou oë trek, tot jy uitgeput, uiteindelik verdwyn.

Sonder die son vlug ook die kuns in versluiering,
aan my verskyn jy nie meer, en die see en die sand,
van skadu’s beslaan, vervliet onder my ooglid.

Mooi lig, wat ons warm hou, bewaar en wonderbaarlik sorg
dat ek weer sien en dat ek jou weer sien!

Niks mooier as ‘n stok in die water en ‘n voël daarop
wat dink oor haar vlug, met daaronder ‘n kolking vis –
geverf, gevorm, gebore met ‘n sending lig,
om die buitelyne te sien van ‘n gevierendeelde weiland
en die duisend berge van my land,
asook die blou rok oor jou lyf. Asook jou rok, klokvormig-blou.

Mooi blou, waarop poue lopend oorbuig na mekaar,
blou van vertes, seuns van geluk, draers van my gemoed,
blou van einder-toeval! En my begeesterde oë
open wyer en blink en brand sig tot wond.

Mooi son, mees aanbedene van alles stoflik,
bo maan of sterre, bo snags se komete-vuur,
slegs vir jou sal ek my weerloos maak,
en gou, eindeloos tevergeefs, gedurig
jammer en kla oor my oë se finale verlies.

Ingeborg Bachmann (vert. H.v.Vuuren, ter herinnering aan sonaanbidder, Barend J. Toerien, gebore 29 Maart 1921.)
Bachmann lees: https://www.youtube.com/watch?v=J8e0Xj7cdBM