Dis waar, Mevrou, ek’s ʼn bietjie duurder.
Maar sien, ek bring my eie goed –
besem, lappe, borsels,
Sunlight, Cobra, Dandy Andy-skuurder,
Selfs die Hoover, Mevrou, myne sucks sweeter
as ʼn Lektrolux. Net stiller, hahaha.
Met shopping kan mevrou als nou maar los.
Met my sak die vlakke meel en suiker
in die flesse nie onverklaarbaar nie
en die telefoonrekening word nie opgeja’ nie.
Verder, Mevrou, bring ek eie kos.
G’n gelol met beker en blikbord nie.
My seun laai my af, Mevrou,
in sy eie kar. Van treingeld of taxigeld
is daar geen spraak nie,
of wegbly oor strikes en geweld
of die tsotsi’s se vermaak nie.
So ja, Mevrou, dis immers waar:
My beskaafde loon ís effe duurder
as die koste van ʼn garden variety char.
Maar op Mevrou se gewete
kom my kinders nie rus nie. Almal deur die skool.
Een in Australië (loodgieter as nering),
die ander terug van die myn
(die ene met die motor, gekoop van die geld vir die tering).
Sielsrus met my, Mevrou –
jou blinkwit automaid, in lewende lywe.
Ons kyk mekaar mos in die oë as gelykes.
Net dít Mevroutjie, as u een ding sal doen –
as Mevrou my tog maar Tannie sal noem.