VROEGERE LIEFSTEN
Ze zeggen dat liefsten van vroeger, zij van wie
men nooit meer zeker weet in welke mate zij van vroeger,
ze zeggen dat vroegere liefsten soms het meest. Zéggen zij.
Dat vroegere liefsten je vermoeien, je vermoedelozen.
Dat vroegere liefsten aan de tralies in je hersens rukken
en daar woekeren, daar hevig woekeren. Zo weinig,
zeggen zij, weten liefsten van vroeger wat verdwijnen is
dat zij besluiten hun afscheid uit te stellen, uit en uit
tot zij zichzelf en iedereen vergeten zijn.
© Luuk Gruwez. 2012
(Gedicht maakt deel uit van de bundel ‘Wijvenheide’ die half maart van dit jaar verschijnt bij uitgeverij De Arbeiderspers in Amsterdam.)
Allereerst mijn complimenten voor het artikel van Marisca van der Burgh. Haar reflectie inzake het onderzoek van Haraldsson vind ik zeer helder, diepgaand en getuigt zeker van een open mind. Met eenzelfde open mind ben ik – van huis uit zeer sceptische jurist – vele jaren geleden ook begonnen met onderzoek naar reefncarnatie.Tijdens dit onderzoek stuitte ik op de School voor Reincarnatietherapie Nederland (SRN) waar ze al 25 jaar reincarnatietherapeuten opleiden. Daar heb ik o.a. geleerd en zelf ondervonden dat wij allemaal wel eens dissociebren ( ontkoppeling van de persoon en het lichaam en/of emoties, gedachten of gewaarwordingen) uit zelfbescherming. In de mildste vorm manifesteert het zich als een soort versuffing (bijv. met de auto thuis komen en eigenlijk helemaal niet precies weten hoe je thuis bent gekomen omdat je op de automatische piloot reed. Je zat dus eigenlijk niet helemaal in je lichaam) . En in de zwaarste vorm (bijvoorbeeld na levensbedreigende situaties) kan het zich inderdaad ontwikkelen tot het meervoudig persoonlijkheidssyndroom. De neiging tot dissociebren hebben we dus allemaal in meer of mindere mate en is – blijkt uit de praktijk van vele reincarnatietherapeuten – niet alleen maar het gevolg van een gewelddadige dood aan het eind van een vorig leven. Hoewel het de mate van dissociatie wel kan versterken.De uitleg dat reincarnatieherinneringen een vorm van retro-cognitie zouden kunnen zijn ( zeer gevoelig en ontvankelijk zijn en daardoor helderziend zijn over het verleden) kan ik dan ook niet onderschrijven. Tenzij we iedereen als zeer gevoelig en ontvankelijk betitelen.Uit de praktijk van reincarnatietherapeuten (waaronder ook de mijne) blijkt namelijk dat de meeste cliebnten zeer gemakkelijk terug te brengen zijn naar vorige incarnaties, of ze nu een speciaal gevoelige karakterstructuur hebben of niet. De meeste cliebnten zijn dus in staat – onder begeleiding van een therapeut – zelf contact te maken met eigen vorige levens en deze levens zelf volledig te ervaren, zonder beefnvloeding hierin van de therapeut. Of de cliebnten zelf in reefncarnatie geloven of niet speelt hierin absoluut geen rol.Wel valt in de praktijk op, dat de vorige levens die “ naar boven komen” in therapie vaak eindigen d.m.v. een gewelddadige dood. Dit kan de “unfinished business” opleveren waar ook Haraldsson over spreekt, maar wordt vaak ook veroorzaakt door andere factoren zoals bijv. spijt en/of schuldgevoelens waar men na de dood nog aan vast blijft houden. Deze unfinished business is daarna vaak de drijfveer van de ziel om wederom te incarneren, om e.e.a. uit te werken in het huidige leven en het trauma van het vorige leven (zoals bijv. een gewelddadige dood) alsnog te verwerken.Marisca eindigt haar arekitl met de woorden dat haar twijfels en vragen over reefncarnatie niet echt zijn weggenomen. Dat begrijp ik volledig. Naar mijn mening zijn deze twijfels slechts weg te nemen door een en ander zelf aan den lijve te ervaren, m.a.w. zelf eens een reincarnatiesessie te ondergaan. Ik zou zeggen probeer het eens, het levert in ieder geval vast weer een zeer interessant arekitl op .Warme groet,Sylvia van Oosten ( reefncarnatie- en regressietherapeute en tevens docent aan de SRN).
vir Desmond:
Gedicht leeft in real time mee met Amsterdamse beurskoers
19/12/2011 Door JJ Pollet
De Workshop van nY-web geeft ons food for thought: niet alleen over literatuur mét internet, maar ook over de koppeling van poëzie, economie, artistieke autonomie en de grillen van de virtuele realiteit van het kapitaal… met dit coole gedicht: http://ny-web.be/workshop/de-anderen-hebben-het-gedaan/stemmingswisselkoers/
‘Stemmingswisselkoers’ is gekoppeld aan de virtuele realiteit van de financiële markt. Het gedicht van Jan Baeke leeft in real time mee met het percentage waarmee de Amsterdam Exchange Index (AEX) stijgt of daalt ten opzichte van de openingskoers. De schommelingen op de markt sturen varianten in de tekst aan. Wanneer de beurs gesloten is, komt ook ‘Stemmingswisselkoers’ voor even tot rust. Openingstijden: 9:00 – 17:30. Gesloten in het weekend.’ (meer op nY)
‘Stemmingswisselkoers’ is de tweede aflevering van ‘De anderen hebben het gedaan’, een werk van dichter Jan Baeke en beeldend kunstenaar en webontwerper Alfred Marseille.