Delphine Lecompte. Met mijn dadaïstische vader in een aflossende nacht
Met mijn dadaïstische vader in een aflossende nacht
Met mijn zaklamp veroordeel ik
Een bidsprinkhaan tot monsterlijkheid
Mijn vader ligt naast mij
Meer dan de vervolger van mijn moeder
Is hij de enige dadaïst van Zuid-Afrika.
Ik doe het licht uit
En de bidsprinkhaan wordt een wiegeliedje
De dadaïst valt in slaap
Mijn ogen passen zich vlug aan
Maar te traag om hem te zien dromen.
Opnieuw wakker vraagt mijn vader
De zaklamp om zijn kloppende duim te bekijken
‘Slaap jij nu maar,’ zegt hij
‘Zul je braaf zijn wanneer ik droom
Over de verkrachtingen die ik onderga?’
Vraag ik maar hij antwoordt niet.
De dadaïst is ongerust
Wanneer ik droom
Dat ik stik in een splinter zoethout
Gehurkt achter een tropisch aquarium
Maakt hij me wakker
‘Je schreeuwde CLITORIS!’ beweert hij.
Ik bloos wanneer mijn vader niest
Hij zweet nadat ik ben teruggekeerd
Van de plaatselijke huiddokter
Ik smeer zalf op de duim van de dadaïst
Hij vraagt of de huiddokter nog altijd een hekel aan mij heeft?
De protserige ochtendzon penetreert de tent
We worden herleid tot extreme zwijgzaamheid
Mijn vader maakt een stomme collage
En ik sabbel op een pluchen konijn
Om opnieuw van mijn moeder te zijn.
© Delphine Lecompte. 2012
