De ademhaling van de zee
Zoals jij en de zee telkens weer in elkaar
overvloeien, schuift het duister gefluister
van de golven in al je donkere spelonken
die lonken naar wat het ogenblik vraagt.
Dit is de hoorbare cadans, de macabere dans
op de aangespoelde melodie waarin de geest
driftige sirenen zingend zichtbaar worden.
En toch ben je nog steeds niet te herkennen
in het tij, noch in de smeekbeden van de wind
die de namen van de kinderlijke kardinalen
uiterst voorzichtig neerlegt op de horizon.
© Willem M. Roggeman / 2013