Delphine Lecompte. Toen ik dacht dat je Boston zei

Toen ik dacht dat je Boston zei

 

Toen ik dacht dat je Boston zei

Dacht ik aan kreeften en brandweermannen

Maar het waren borsten, ze zijn zo klein

Ik toonde ze en toen je was moegespeeld

Vroeg ik of je al in Amerika was geweest.

 

Nee, nooit, zelfs niet in Ponce de Leon, Florida

Waar geriatrische wagens ongestraft gordeldieren

Omver mogen rijden, waar een golfbal meer wordt vereerd

Dan de maan, waar God grinnikt met de fouten van zijn cardiologen

Je vroeg niet: ‘En jij?’

 

Toch loog ik: ‘Ik was eens in de buurt van Philadelphia.

Mijn toenmalige vriend wilde een documentaire maken

Over de Amish, hij wist nog minder dan Peter Weir.

Hij werd verliefd op een imkerdochter met dikke pinken,

Sproeterige bovenarmen, en overlappende voortanden.’

 

Toen ik dacht dat je mijn geslacht wilde zien

Was ik verrast en geflatteerd

Maar je wilde gewoon verder lezen

In het grappige en grondige boek over de stotterende Romeinse keizer

Een verjaardagsgeschenk van mij voor jou.

 

Een manier van mij; om je sympathie op te wekken

Voor de underdog, voor zijn grootmoedigheid, zijn haast tegennatuurlijke geduld

Maar het is niet gelukt

Je hebt het uitgemaakt

Nog voor de ontknoping, nog voor mijn geslacht.

 

©Delphine Lecompte / 2015