Advies in de ochtend
Doe maar gewoon het eerst
wat in je opkomt.
De zon doet het ook
en wrijft soms in zijn ogen,
de regen ook
die laat pardoes druppels vallen.
Sta maar gewoon op tegelijk
met de wintervogels.
Sommige blijven lang in hun nest liggen.
Andere wachten op
het eerste stemgeluid. Een klok.
Pruttelen van koffie in de keuken.
Als
Als je toch niets te zeggen hebt
laat het dan zo
laat de woorden waar ze zijn
leg geen verbanden aan
het is er niet meer als
je niets te zeggen hebt
woorden leeg zijn
hol als een leeg glas
leegte is dan een ruimte
waar nog plek is voor iets
zoals een schilderij
een instrument, een bron.
Altijd te laat
Ik zie alles altijd te laat. Altijd
komt het daarna pas mijn kant uit
alsof ik voordien blind, een blinde
ziener, en op de tast in het duister
de bodem aftastte zo zichtbaar
in het volle licht. Van de zon, maan
sterren. Intussen loop ik te slaap-
wandelen. Ik maakte al eens een vers
ook voor hem. Wat doet Leo in Texas?
Hij schrijft gewoon door alsof ik er nog ben
en hij er niet meer is. In Leusden blz. 121
in Daar (Querido, 2011) lees ik pas zijn tuin
voor mij. Zijn eindeloze tuin en hoor ik
bij paarse bloemen en kalme wilde dieren.
Hier sta ik dus ook voor jou die ik bijna vergeten
was door al die stomme rare drukte om ons heen
die nergens op slaat. Het was slechts een komma
wat ons scheidde, echt niet meer. Vergeef me.
En ook een handvol dromen en zoete gedachten
als koekspek van de kermis op zondag en traag als
muziek van die ene componist, ook een dromer.
(c) Hannie Rouweler (Uit: Good bye tot ziens)
