Czeslaw Milosz. Vertaling in Afrikaans
Versindaba kompetisie vir vertaalde gedigte (37)
Czeslaw Milosz. Vertaling uit Pools via Engels in Afrikaans.
Oor engele
Julle is van alles ontneem: wit gewade,
vlerke, selfs julle bestaan
Maar ek glo in julle,
die boodskappers
Aan die keersy van die wêreld,
‘n swaar stof met sterre en diere borduur,
daar wandel julle en bekyk die suiwer stikwerk
Kortstondig vertoef julle hier,
miskien tydens die oggenduur, as die lug helder is,
in die lied-lied-liedjie van ‘n voël,
of laatmiddag in die reuk van appels
as die lig in die boorde toor
Hulle sê iemand het julle uitgedink
maar ek is nie oortuig nie,
mense het hulleself ook versin
Die stem – dit is dalk geldige bewys
want dit kan tog net aan ‘n stralende wese behoort,
gewigloos en gevleuel (waarom nie)
met weerlig omgord
Ek het hierdie stem menigmaal in my slaap gehoor
en vreemd genoeg die opdrag of bevel
in ‘n boaardse taal naastenby verstaan:
dit is amper dag
nog ‘n dag
doen wat jy kan.
***
On Angels
Czeslaw Milosz (Trans. Robert Hass)
All was taken away from you: white dresses,
wings, even existence.
Yet I believe you,
messengers.
There, where the world is turned inside out,
a heavy fabric embroidered with stars and beasts,
you stroll, inspecting the trustworthy seams.
Short is your stay here:
now and then at a matinal hour, if the sky is clear,
in a melody repeated by a bird,
or in the smell of apples at the close of day
when the light makes orchards magic.
They say someone has invented you
but to me this does not sound convincing
for humans invented themselves as well.
The voice—no doubt it is a valid proof
as it can belong only to radiant creatures,
weightless and winged (after all, why not?),
girdled with the lightning.
I have heard that voice many a time when asleep
and, what is strange, I understood more or less
an order or appeal in an unearthly tongue:
day draws near
another one
do what you can.
Bronverwysing:
Milosz, Czeslaw. 1988. Translated by Robert Hass. ‘The Collected Poems, 1931 – 1987. HarperCollins Publishers Inc.
***
O aniołach
Odjęto wam szaty białe,
Skrzydła i nawet istnienie,
Ja jednak wierzę wam,
Wysłańcy.
Tam gdzie na lewą stronę odwrócony świat,
Ciężka tkanina haftowana w gwiazdy i zwierzęta,
Spacerujecie oglądając prawdomówne ściegi.
Krótki wasz postój tutaj,
Chyba o czasie jutrzennym, jeżeli niebo jest czyste,
W melodii powtarzanej przez ptaka,
Albo w zapachu jabłek pod wieczór
Kiedy światło zaczaruje sady.
Mówią, że ktoś was wymyślił
Ale nie przekonuje mnie to.
Bo ludzie wymyślili także samych siebie.
Głos – ten jest chyba dowodem,
Bo przynależy do istot niewątpliwie jasnych,
Lekkich, skrzydlatych (dlaczegóż by nie),
Przepasanych błyskawicą.
Słyszałem ten głos nieraz we śnie
I, co dziwniejsze, rozumiałem mniej więcej
Nakaz albo wezwanie w nadziemskim języku:
zaraz dzień
jeszcze jeden
zrób co możesz.
Bronverwysing:
Internet: http://wiersze.doktorzy.pl/oaniolach.htm
