EEN EXEGEET SPREEKT
Want de poëzie ontstaat uitgerekend hier
op de uitgewiste grens van het herkenbare.
Zij beweegt in een nacht nog voorwereldlijk,
steeds voorafgaand aan elk denkvermogen.
De lezer een curieuze bezienswaardigheid
door eigen ogen in verlegenheid gebracht.
Hij ontsnapt liegend aan elk mensenwerk,
zwijgt in de hem ontglippende verbeelding.
Ook heeft hij al de woorden in dit gedicht
wit geverfd, hun oudste betekenis hersteld,
bevrijd van de vele tartende misverstanden,
ze ten slotte onder rododendrons verborgen.
© Willem M. Roggeman
Heer Roggeman, dankie vir hierdie sterk gedig. U sê die een danser in die “pas de deux” sak uit. Ek wonder wat dink die eksegeet van die choreografie.