Wenteling XV
Deze avond, wanneer de lucht zingt als bloed
en het laken scheurt, zit zij kaal op de einder.
Wij kunnen recht in haar hart kijken.
De wind is zwak en veranderlijk.
Ze knipt paarden en dames.
Deze avond, wanneer de stenen splijten,
en zij het haar als touwen rond zich draagt,
zien wij u staan.
U kan in een muur van water veranderen.
Ze doet of ze een vijver is
en kiest de vissen in zich.
Het zijn de laatste uren
die haar in de vernieling zuigen,
maar u schijnt licht in het middelpunt.
Ze zit haar mannen op het vel,
gooit trossen los, steekt over,
bevaart een beter leven.
Ze zal niet meer zingen.
Ze maakt zich traag en ondoorgrondelijk,
leest uw schaduw op de wand die haar omsluit.
Ik zie armen die haar houden kunnen
als bijna onontkoombaar,
maar ze zien haar niet
en wensen niet te houden.
Dus deze avond, wanneer zij in het donker overzwemt
als een kuiken dat zijn ei niet vindt,
bergt geen man zijn meisje.
Waarom zou men zoeken?
Ze zal zich om u heen slaan
als zacht touw.
Ze zal u omhelzen als draad.
En zo,
het jong,
het nest
en al het grind daartussen
zit als een kleine veer in haar
die soms tot vleugels groeit.
Ik heb geen stok onder uw taal
en ik weet niet waar het schip zal stranden,
of de rivier zich inwaarts trekt,
maar wat het mooiste zweeft, valt hard.
Niets hiervan is noodzakelijk.
Wij hebben een wak te vullen in elkaar.
© Lies van Gasse. Mei 2011
Lies van Gasse (1983), studeerde aan Sint Lucas Antwerpen en de Accademia di Brera in Milaan en keerde terug als “meester in de beeldende kunst”. Schrijven bleek op jeugdige leeftijd al een natuurlijke gave. Met haar eerste bundel “Hetzelfde gedicht steeds weer” (2008) wordt ze onmiddellijk beschouwd als een gerijpte jonge dichteres. Haar poëzie is indringend, subtiel, veelal bedrieglijk eenvoudig en toegankelijk. De uitweg uit haar gedichten is heel wat moeilijker te vinden. In 2010 verrast ze met het graphic poem Sylvia, een beeldgedicht en mythisch verhaal over twee geliefden, in 2011 verscheen haar nieuwe bundel Brak de Waterdrager. Samen met Annemarie Estor schiep ze in 2009 ook de figuur Hauser, een historisch beladen figuur die beide dichters-kunstenaars de wijde wereld insturen. |