Worsteling met voorstelling
“Hé, broeder tuinman, weet u nog wie ik ben?”
galmt het hart. Hij rijft bladeren van het graf
van paters met vervallen namen. Om kloppend
bloed heen droegen zij levenslang zacht vlees.
Vragen in donkere kleuren stelden ze. O droom
zonder wanden toch. O mirakelvolle ochtenden.
© Bert Bevers, 2021
‘n Boeiende reeks gedigte, Bert Bevers!