Soggens maar veral saans sit sy in die eensame hoek
met oë deurentyd op die breinaalde gerig
waar is jou getroue volgeling, die vrou wat truie brei
vra die Engel as hy die Meester in die maanlig ontmoet
hoort iewers te wees, besig met haar winterstaak
van reis met die karavane van steke tel
sy’s op die lys, ja, hier’s dit – kom haar môreoggend haal
in skone Samarkand, van alle plekke.
Soos ‘n breipen wat haar hart binnedring
laat val sy twee middelsteke.
(c) Melanie Grobler