die weerlig is die naglug vol
met lokaas kom ek na jou toe
waar jy in die skadu van ‘n bosvy lê
verdoesel teen korsmos en gevlokte rots
kom nader, wilde maat
kom maar nader
teen alle eeue van beskawing in
dat jy kan sien
die waterlelies van my oop hande
koud en bloupers soos organe
die aarde veraar en klop ondervoets
modder kruip teen my kaal enkels op
maar ek fluisterstap na jou
dat jy moet ruik
dat jy moet weet
hoeveel ek vrees
en verlang